|
1. Το άρθρο 199 του νόμου [Ν] 1065/1980 αντικαθίσταται ως εξής:
{Άρθρο 199: Επίλυση διαφορών
1. Για κάθε πράξη του δήμου, της κοινότητας ή της επιβλέπουσας υπηρεσίας, για την οποία ο ανάδοχος του έργου της εργασίας, της μεταφοράς ή της προμήθειας πραγμάτων, που είναι χρήσιμα για την εκτέλεση έργων ή ο ανάδοχος εκπόνησης της μελέτης αυτών κρίνει ότι είναι βλαπτική των συμφερόντων του, έχει δικαίωμα να ασκήσει ένσταση ενώπιον του νομάρχη. Το ίδιο δικαίωμα έχει ο ανάδοχος του έργου, όταν ο δήμος ή η κοινότητα, μέσα σε ανατρεπτική προθεσμία ενός μήνα, δεν αποφαίνεται σε πράξη της επιβλέπουσας υπηρεσίας, η οποία πράξη προβλέπεται από τις διατάξεις που ισχύουν κάθε φορά για την εκτέλεση έργων και υπόκειται στην έγκρισή του. Αν δεν ορίζεται διαφορετικά στα προεδρικά διατάγματα που εκδίδονται σε εκτέλεση του νόμου αυτού, η ένσταση ασκείται και κατατίθεται στο γραφείο της επιβλέπουσας υπηρεσίας μέσα σε ανατρεπτική προθεσμία 15 ημερών από την επίδοση στον ανάδοχο της προσβαλλόμενης πράξης. Ο νομάρχης αποφαίνεται επί της ένστασης, μέσα σε τρεις μήνες από την κατάθεση της, ύστερα από γνώμη του νομαρχιακού συμβουλίου δημοσίων έργων.
2. Η διαφορά συζητείται στο συμβούλιο, αφού πρώτα κληθούν υποχρεωτικά ο ανάδοχος και εκπρόσωπος του Οργανισμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Το συμβούλιο γνωματεύει αιτιολογημένα για την απονομή του δικαίου από άποψη νομιμότητας και ουσίας, ακόμα και αν δεν παραστούν αυτοί που έχουν κληθεί γι' αυτό.
3. Αν ο νομάρχης δεν εκδώσει την απόφασή του μέσα στην καθορισμένη προθεσμία της παραγράφου 1 ή κάποιος από τους ενδιαφερόμενους δεν αποδεχτεί την απόφαση του νομάρχη, τότε αρμόδιο για την επίλυση της διαφοράς που δημιουργείται είναι το Εφετείο, στην περιφέρεια του οποίου εκτελούνται τα έργα. Το Εφετείο δικάζει σε πρώτο και τελευταίο βαθμό, ύστερα από προσφυγή, που ασκείται μέσα σε αποκλειστική προθεσμία δύο μηνών, αφότου κοινοποιήθηκε η απόφαση του νομάρχη ή πέρασε η προθεσμία για την έκδοση της απόφασης.
4. Πριν υποβληθεί η διαφορά στο Εφετείο, πρέπει να έχει εξαντληθεί η διοικητική διαδικασία, που προβλέπει η παράγραφος 1 αυτού του άρθρου, διαφορετικά η προσφυγή είναι απαράδεκτη.
5. Κάθε αξίωση του εργολάβου κατά του εργοδότη ή αντίθετα του εργοδότη κατά του εργολάβου, που δεν στηρίζεται στην απόφαση της αρμόδιας αρχής και για την οποία έγινε προσφυγή στο Εφετείο, παραγράφεται, αν κατά το διάστημα της επιδικίας πέρασε διετία χωρίς να διακοπεί η παραγραφή. Για τις αξιώσεις των εργολάβων, που γεννήθηκαν νόμιμα και αναγνωρίσθηκαν με αποφάσεις των αρμόδιων Αρχών, εφαρμόζονται οι σχετικές διατάξεις του διατάγματος περί Λογιστικού Δήμων και Κοινοτήτων, όπως αυτό ισχύει.
6. Οι διατάξεις αυτού του άρθρου εφαρμόζονται και για έργα εργασίες, μεταφορές ή προμήθειες που δημοπρατήθηκαν ή ανατέθηκαν χωρίς διαγωνισμό πριν από την ισχύ του Κώδικα.}