|
1. Για όλους τους τομείς Α, Α1, Α2 και Β ισχύουν οι αρτιότητες των οικοπέδων όπως καθορίστηκαν με τις διατάξεις του από 13-08-1976 προεδρικού διατάγματος (ΦΕΚ 336/Δ/1976) και συμπληρώθηκαν με το από 22-01-1980 προεδρικό διάταγμα (ΦΕΚ 88/Δ/1980).
Για τον τομέα Β κατά παρέκκλιση του προηγουμένου εδαφίου θεωρούνται άρτια και οικοδομήσιμα τα οικόπεδα τα οποία εμπίπτουν στο αραιοδομημένο τμήμα του οικισμού και προκύπτουν από την οριστική πράξη εφαρμογής της πολεοδομικής μελέτης ή προέρχονται από τις εισφορές σε γη σύμφωνα με το άρθρο 8 του νόμου 1337/1983 εφόσον έχουν:
Ελάχιστο πρόσωπο: 15,00 m και
Ελάχιστο εμβαδόν: 300,00 m2.
2. Οι όροι και περιορισμοί δόμησης των παραπάνω τομέων που καθορίστηκαν με το από 13-08-1976 προεδρικό διάταγμα (ΦΕΚ 336/Δ/1976) τροποποιούνται και καθορίζονται όπως στις επόμενες παραγράφους:
Α. Τομείς Α1 και Α2.
1. Ως σύστημα ανεγέρσεως οικοδομών ορίζεται το σύστημα των πτερύγων.
2. Μέγιστο ποσοστό κάλυψης: 25% της επιφανείας τους.
3. Ο συντελεστής δόμησης ορίζεται ως εξής:
α) Για τον Τομέα Α1: 0,4 και
β) Για τον Τομέα Α2: 0,25.
4. Ο μέγιστος αριθμός ορόφων των κτιρίων ορίζεται ως εξής:
α) Για τον Τομέα Α1: 2.
β) Για τον Τομέα Α2: 1.
Β. Τομέας Α.
Για τους όρους και περιορισμούς δόμησης εφαρμόζονται οι διατάξεις της παραγράφου 1 του άρθρου 2 του από 13-08-1976 προεδρικού διατάγματος (ΦΕΚ 336/Δ/1976).
Γ. Τομέας Β.
1. Μέγιστο ποσοστό κάλυψης των οικοπέδων: 30% της επιφανείας τους.
2. Για τους λοιπούς όρους και περιορισμούς δόμησης εφαρμόζονται οι διατάξεις του άρθρου 3 του από 13-08-1976 προεδρικού διατάγματος (ΦΕΚ 336/Δ/1976).
Δ. Σε όλους τους παραπάνω τομείς Α, Α1, Α2 και Β ισχύουν και τα παρακάτω:
1. Για τα κτίρια κοινής ωφέλειας το μέγιστο ποσοστό κάλυψης ορίζεται σε 70% της επιφανείας τους και ο μέγιστος συντελεστής δόμησης σε 1,2.
2. Καθορίζεται όρια ακαλύπτων χώρων όπως φαίνεται με μπλε γραμμή στα διαγράμματα του άρθρου 1.
3. Το μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος των κτιρίων μετράται από το γύρω φυσικό έδαφος και ορίζεται για μεν τα διώροφα κτίρια ή διώροφο τμήμα κτιρίου σε 7,50 m συμπεριλαμβανομένου και του συμπαγούς στηθαίου, για δε τα μονώροφα κτίρια ή μονώροφο τμήμα κτιρίου σε 4,00 m μη συμπεριλαμβανομένου του συμπαγούς στηθαίου και σε 4,50 m συμπεριλαμβανομένου και του συμπαγούς στηθαίου.
4. Τα κτίρια σε κάθε θέση δεν μπορούν να υπερβούν το μέγιστο αριθμό ορόφων και το μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος κλιμακούμενο αναλόγως της κλίσεως του εδάφους.
Σε ό,τι αφορά τον τρόπο μέτρησης του ύψους των κτιρίων και τον τρόπο κλιμάκωσης αυτών ισχύουν οι διατάξεις του κεφαλαίου Γ του από 13-08-1976 προεδρικού διατάγματος (ΦΕΚ 336/Δ/1976).
5. Στους οικοδομήσιμους χώρους που χαρακτηρίζονται στα διαγράμματα του άρθρου 1 με στοιχεία Π3, Π4, Π5, Π6, Π7, Π8, Π9, Π10, Π11, Π12, Π16, Π17, Π18, Π19, Π20, Π21, Π22 και Π23 ο μέγιστος αριθμός ορόφων των κτιρίων ορίζεται σε 1.
Στους οικοδομήσιμους χώρους που χαρακτηρίζονται στα σχετικά διαγράμματα του άρθρου 1 με στοιχεία Π3, Π13, Π14, Π15 ο μέγιστος αριθμός ορόφων των κτιρίων ορίζεται σε 1 το ύψος δε αυτών δεν μπορεί να υπερβαίνει σε καμιά περίπτωση τη στάθμη του περιφερειακού δρόμου πέραν του 1,00 m.
6. Στους οικοδομήσιμους χώρους με στοιχεία Π13, Π14 και Π15 ως σύστημα ανεγέρσεως οικοδομών ορίζεται το σύστημα των πτερύγων.
7. Στους οικοδομήσιμους χώρους που χαρακτηρίζονται στα διαγράμματα του άρθρου 1 με στοιχεία Π3, Π13, Π14 και Π15 το ποσοστό κάλυψης των οικοπέδων τους ορίζεται σε 50% της επιφανείας τους και ο συντελεστής δόμησης σε 0,5.
8. Οι διατάξεις της παραγράφου 2 του άρθρου 2 του από 13-08-1976 προεδρικού διατάγματος (ΦΕΚ 336/Δ/1976) εξακολουθούν να εφαρμόζονται για τους θύλακες Θ2, Θ3, Θ4, Θ5, Θ6, Θ7, Θ8, Θ9, Θ10 και Θ11 και των ερειπίων ε σε όποιον τομέα και αν εμπίπτουν.