Άρθρο 22: Συμβιβαστικός προσδιορισμός αποζημίωσης ενώπιον του δικαστηρίου

1. Το αρμόδιο δικαστήριον κατά την δικάσιμο και προ πάσης συζητήσεως της αιτήσεως περί προσωρινού ή οριστικού προσδιορισμού, επιδιώκει συμβιβασμό μεταξύ των διαδίκων. Εάν επιτευχθεί συμβιβασμός, το δικαστήριον περιορίζεται εις την σύνταξιν του οικείου πρακτικού, μετά δε την υπογραφή τούτου υπό των διαδίκων, η διαδικασία του προσδιορισμού της αποζημιώσεως θεωρείται ότι έχει περατωθεί.

2. Ο δια του συμβιβασμού προσδιορισμός της αποζημιώσεως ισχύει υπό την αίρεσιν, ότι αυτός που μετέχει του συμβιβασμού διάδικος θέλει αναγνωρισθεί ως δικαιούχος κατά την διαδικασίαν των άρθρων 26 και επόμενα του παρόντος. Η επί τη βάσει του συμβιβασμού παρακατάθεσις της αποζημιώσεως επιφέρει συντέλεση της απαλλοτριώσεως, τελούσαν υπό την αυτήν αίρεσιν.

3. Ο συμβιβαστικός προσδιορισμός της αποζημιώσεως δεν επιφέρει αποτελέσματα, ει μη μόνον μεταξύ των συμβιβασθέντων.

4. Η προς τον δικαστικό εκπρόσωπο του Δημοσίου εντολή προς παράσταση, προκειμένου περί συνολικής αποζημιώσεως μέχρι πενήντα χιλιάδων δραχμών δι' έκαστον δικαιούχο, εκτείνεται και εις την κατάρτιση του συμβιβασμού. Δια βασιλικού διατάγματος, εκδιδομένου με πρόταση του Υπουργού των Οικονομικών, δύναται να μεταβάλλεται το ποσόν, επί του οποίου επιτρέπεται εις τον εκπρόσωπο του Δημοσίου ο συμβιβασμός. Προκειμένου όμως περί συμβιβασμού μείζονος του κατά τα ανωτέρω οριζομένου ποσού, απαιτείται προηγουμένη γνωμοδότησις του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, που προσδιορίζει ποσοτικό όριον του συμβιβασμού.