|
1. Το δικαστήριον, κατά την κρίσιν αυτού και εις πάσαν στάση της δίκης περί προσωρινού ή οριστικού προσδιορισμού της αποζημιώσεως, δύναται να υποχρεώσει τον δικαιούχο αυτής εις παροχή εγγυήσεως.
2. Η εγγύησις σκοπόν έχει την προστασία των συμφερόντων του υπόχρεου προς καταβολή της αποζημιώσεως, εις ην περίπτωσιν δια της τελεσίδικης δικαστικής αποφάσεως, δι' ης προσδιορίζεται οριστικώς η αποζημίωσις, ήθελε ορισθεί ποσόν έλατον εκείνου, το οποίον ορίσθηκε υπό της προσδιορισμένης προσωρινώς ταύτη αποφάσεως.
3. Το είδος της εγγυήσεως, το μέγεθος και ο τρόπος παροχής ταύτης, καθορίζεται εκάστοτε υπό του δικαστηρίου, μη αποκλειόμενης της παροχής προσημειώσεως υποθήκης επί ακινήτου υποθήκης, ή της παροχής προσωπικής εγγυήσεως.
4. Προ της παροχής της εγγυήσεως, δεν δύναται ο δικαιούχος της αποζημιώσεως, προσωρινώς προσδιορισθείσης, να αναλάβει ποσόν μείζον του 60% ταύτης.
5. Από της παροχής της εγγυήσεως, συνισταμένης εις χρήμα ή τίτλους παραστατικούς αξίας, ο υπέρ ου αυτή αποκτά επί τούτων δικαίωμα ενεχύρου χάριν της απαιτήσεως δι' ην η εγγύησις.
6. Εάν μετά την παροχή της εγγυήσεως δικαιολογείται η αντικατάστασις αυτής, δύναται το δικαστήριον να διατάξει ταύτη. Δύναται, ωσαύτως, το δικαστήριον να διατάξει την άρση της εγγυήσεως που διατάχθηκε υπ' αυτού, εν η περιπτώσει αποδεικνύεται, ότι διαρκούσης της δίκης περί προσδιορισμού της αποζημιώσεως έπαυσε η αιτία δι' ην εδόθη αυτή.
7. Καθ' ο μέρος επέλθει η περίπτωσις, δι' ην εδόθη η εγγύησις, αυτή καταπίπτει υπέρ εκείνου χάριν του οποίου εδόθη, άλλως αποδίδεται μετά τον οριστικό προσδιορισμό της αποζημιώσεως σε αυτόν που την παράσχει. Πάσα διαφορά περί τα θέματα ταύτα λύεται οριστικώς υπό του κατά το άρθρο 18 παράγραφος 1 του παρόντος αρμοδίου δικαστηρίου, κατά την υπό του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας προβλεπόμενη διαδικασίαν των ασφαλιστικών μέτρων.