|
1. Στο τέλος του άρθρου 19 του από 09-08-1955 βασιλικού διατάγματος περί Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού του Κράτους (ΦΕΚ 266/Α/1955) προστίθεται η ακόλουθη παράγραφος 7:
{7. Όταν το πλάγιο ή οπίσθιο όριο οικοπέδου είναι τεθλασμένο ή και καμπύλο, η δε προς αυτό όψις της οικοδομής επιβάλλεται όπως αφίσταται αυτού προς τήρηση οικοδομικού συστήματος ασυνεχούς, μικτού ή πανταχόθεν ελεύθερου, επιτρέπεται όπως η όψις αυτή της οικοδομής τοποθετείται κατά μέρη αυτής συνολικώς ουχί μείζονα του ημίσεος του μήκους αυτής, εις απόσταση από του τοιούτου ως άνω ορίου, ελάσσονα της δια των ως άνω γενικών διατάξεων (παράγραφοι 1, 2, 3, 4) ή δι' ειδικών τυχόν τοιούτων, οριζόμενης ελαχίστης αποστάσεως υπό τον όρο πάντοτε όπως κατά τα υπόλοιπα μέρη αυτής η αυτή όψις τοποθετείται εις απόσταση μείζονα της ως άνω οριζόμενη και δη τόση ώστε η μέση απόστασις της όλης όψεως από του ορίου, λαμβανομένης αναλόγως του μήκους εκάστου τμήματος αυτής και της αποστάσεως του από του ορίου, να μη υπολείπεται του διπλασίου της απαιτουμένης δια την τήρηση του επιβεβλημένου οικοδομικού συστήματος, ελαχίστης αποστάσεως. Σε κάθε δε περίπτωση δεν επιτρέπεται ελάττωσις της αποστάσεως κάτω του 1,00 m (άρθρο 23 παράγραφος 1) (Σχήμα 32Α).
Σχήμα 32Α
}