 Περιεχόμενα |  Προηγούμενο |  Επόμενο |
|
Ο τρόπος θερμομονώσεως ενός χώρου εξαρτάται από:
| • | την αντίσταση θερμοδιαφυγής των περιβαλλόντων τον χώρο στοιχείων κατασκευής (τοίχοι, οροφές κ.λ.π.), |
| • | την διαπερατότητα εις αέρα των στοιχείων κατασκευής (αρμοί, ρωγμές κ.λ.π.) και ιδιαιτέρως των εξωτερικών στοιχείων), |
| • | την θερμοχωρητικότητα των στοιχείων κατασκευής. |
1. Θερμομονωτική ικανότης των στοιχείων κατασκευής
Η θερμομονωτική ικανότης ενός στοιχείων κατασκευής χαρακτηρίζεται από την αντίσταση θερμοδιαφυγής 1/Λ. Αυτή εξαρτάται από το είδος των χρησιμοποιηθέντων υλικών κατασκευής (θερμική αγωγιμότης αυτών), την περιεκτικότητα εις υγρασία και το πάχος των. Η θερμομονωτική ικανότης αυξάνει, ως γνωστόν, με την αύξηση του πάχους των χρησιμοποιηθέντων υλικών κατασκευής.
1.1. Η θερμική αγωγιμότης εις τα στερεά υλικά κατασκευής εξαρτάται:
1.1.1. από το ποσοστόν του φαινομένου υλικού όγκου του στερεού το οποίον καταλαμβάνεται από εγκλεισμένο αέρα υπό μορφήν μικροκυψελίδων. Ο αέρας ως και κάθε αέριον, έχει μεγαλύτερη αντίσταση θερμοδιαφυγής από οποιοδήποτε στερεόν, εφ' όσον ηρεμεί. Ούτω, το φαινόμενον ειδικό βάρος του υλικού είναι μία πρώτη ένδειξις της μικράς ή μεγάλης θερμικής αγωγιμότητας αυτού. Όσον μικρότερο είναι το φαινόμενον ειδικό βάρος του υλικού, τόσον μικροτέρα είναι κατ' αρχήν η θερμική αγωγιμότης αυτού, δεδομένου ότι ο μεν ακινητοποιηθείς εντός των κυψελίδων αέρα αποτελεί την μόνωση, το δε στερεόν υλικόν αποτελεί την θερμική γέφυρα.
1.1.2. από το μέγεθος και την διανομή των κυψελίδων. Όσον μικρότερες, ισομεγέθεις και ομοιόμορφα κατανεμημένες είναι οι κυψελίδες οι περιέχουσες τον αέρα, τόσον καλύτερον ακινητοποιείται ούτος και τόσον μικροτέρα είναι η θερμική αγωγιμότης του υλικού. Κλειστές κυψελίδες παρέχουν πολύ καλύτερη ακινητοποίηση του αέρος έναντι διαρρηγμένων τοιούτων και συνεπώς καλύτερη θερμομόνωση.
1.1.3. από την θερμική αγωγιμότητα της ύλης, η οποία αποτελεί τον σκελετό του μονωτικού υλικού. Η θερμική αγωγιμότης του υλικού, το οποίον σχηματίζει τα τοιχώματα των κυψελίδων, εξαρτάται από την προέλευσή του (πετρώδης, υαλώδης, φυτική κ.λ.π.) και τον συντελεστή θερμικής αγωγιμότητας που έχει ως συμπαγές υλικόν. Δια τον λόγον αυτόν δεν είναι δυνατόν να προσδιορίζεται η θερμομονωτική ικανότης ενός μονωτικού υλικού από μόνον το φαινόμενον ειδικό βάρος αυτού.
1.1.4. από την περιεκτικότητα εις υγρασία. Η εξάρτησις της θερμικής αγωγιμότητας εκ της υγρασίας οφείλεται αφ' ενός μεν εις την αντικατάσταση μέρους του εγκιβωτισμένου αέρος υπό του ύδατος, το οποίον έχει αυτό καθ' εαυτό 25 φοράς μεγαλύτερη θερμική αγωγιμότητα εκείνης αέρος που ηρεμεί, αφ' ετέρου δε εις την διακίνηση υδρατμού μεταξύ των κυψελίδων με συνέπειαν μεταφορά θερμικών φορτίων. Υλικά έχοντα κλειστές κυψελίδας είναι μη υδροπερατά και δεν επηρεάζονται εκ της υγρασίας.
1.2. Εις την περίπτωσιν εξωτερικών στοιχείων κατασκευής κατασκευασμένων εις στρώσεις (τοίχοι και οροφές) δύναται ακατάλληλος διάταξις των στρώσεων να οδηγήσει εις την δημιουργίαν ύδατος συμπυκνώσεως εις το εσωτερικόν των στοιχείων, με συνέπειαν αύξηση του συντελεστού θερμικής αγωγιμότητας ή και εις την διαβροχή των, με σοβαρότερες συνέπειες. Εάν η επί της θερμής πλευράς του τοίχου στρώσις είναι διαπερατή υπό του υδρατμού, τότε ο υδρατμός οδεύει προς την εξωτερική στρώση και υγροποιείται επί της έσω επιφανείας της εξωτερικής στρώσεως, ιδιαιτέρως όταν η θερμοκρασία αυτής είναι χαμηλότερη του σημείου δρόσου, διαβρέχων τον τοίχο, με κίνδυνο να μεταβληθεί εις πάγο εν περιπτώσει παγετού και να προκαλέσει καταστροφές λόγω της διογκώσεώς του.
Η δημιουργία ύδατος συμπυκνώσεως εις το εσωτερικόν των στοιχείων κατασκευής δύναται να προληφθεί:
1.2.1. δια μειώσεως της σχετικής υγρασίας του αέρος εις τους εσωτερικούς χώρους (π.χ. δια καλού αερισμού)
1.2.2. δι' αυξήσεως της αντιστάσεως εις την διαπερατότητα υδρατμού της θερμής πλευράς των τοίχων και οροφών (π.χ. δια της παρεμβολής φραγμάτων υδρατμού)
1.2.3. δια μειώσεως της αντιστάσεως εις την διαπερατότητα υδρατμού της ψυχρές πλευρές των τοίχων (π.χ. χρησιμοποίησις υλικών με μικράν αντίσταση εις την διαπερατότητα υδρατμού, ώστε η ψυχρά πλευρά να έχει την δυνατότητα εξατμίσεως).
2. Διαπερατότης εις αέρα των στοιχείων κατασκευής και ιδιαιτέρως των εξωτερικών (παράθυρα και θύρες)
2.1. Τοίχοι και οροφές, ιδίως όταν είναι επιχρισμένα, έχουν γενικώς μικράν διαπερατότητα εις αέρα και η εκ της αιτίας αυτής απώλεια θερμότητας, λόγω θερμικής μεταφοράς, είναι μικρά. Αντιθέτως μεγάλες ποσότητες θερμότητας χάνονται δια των αρμών των παραθύρων και των θυρών και δια τούτο πρέπει όλοι οι αρμοί να σφραγίζονται καλώς. Τούτο ισχύει ιδιαιτέρως δια τους αρμούς μεταξύ του πλαισίου του παραθύρου και του τοίχου, καθώς και δια τους αρμούς διαστολής εις στοιχεία κατασκευής μεγάλης επιφανείας. Εις την περίπτωσιν παραθύρων που κλείνουν ιδιαιτέρως αεροστεγώς, π.χ. δια χρησιμοποιήσεως παρεμβυσμάτων εξ ελαστικού, είναι σκόπιμον να παρέχεται δυνατότης ελεγχομένου αερισμού δια θυρίδων αερισμού ή παρομοίων, δια λόγους υγιεινής διαβιώσεως.
2.2. Αναπνοή δια των τοίχων με την έννοια της ανανεώσεως του αέρος εις τους εσωτερικούς χώρους δεν γίνεται.
2.3. Η εμφάνισις ύδατος συμπυκνώσεως εις την εσωτερική πλευρά των τοίχων και οροφών δεν δύναται να αποφευχθεί υπό δυσμενείς συνθήκες (μεγάλη σχετική υγρασία του χώρου, ιδιαιτέρως εις, μικρούς, πυκνά διατεταγμένους χώρους υπό ισχυρό παγετό) ούτε δι' υλικών επιστρώσεως αδιαπέρατων εις τον υδρατμό (φράγματα υδρατμού) ούτε δια προστασίας εκ της υγρασίας (επίχρισμα κ.λ.π.). Μόνον ικανοποιητική θερμομόνωση των τοίχων και οροφών μειώνει τον κίνδυνο της εμφανίσεως ύδατος συμπυκνώσεως. Εις την περίπτωσιν χώρων σπανίως ή ουδόλως θερμαινόμενων (μαγειρείων ή λουτρών) η εμφάνισις ύδατος συμπυκνώσεως εις τις εσωτερικές επιφανείας των τοίχων και οροφών δεν δύναται να παρεμποδισθεί ακόμη και με την καλύτερη θερμομόνωση.
3. Θερμοχωρητικότητα των στοιχείων κατασκευής
3.1. Η θερμοχωρητικότητα των τοίχων και των οροφών συμβάλλει εις το να εμποδίζεται, κατά μεν τον χειμώνα η ταχεία ψύξις των χώρων, μετά την διακοπή της θερμάνσεως, κατά δε το καλοκαίρι η ταχεία θέρμανσή των. Το αποτέλεσμα είναι τόσον καλλίτερο όσον μεγαλύτερη είναι η θερμοχωρητικότητα των στοιχείων κατασκευής και όσον ευνοϊκότερη είναι η θέσις αυτών μέσα εις το χώρο.
3.2. Όταν οι εξωτερικοί τοίχοι ή οι οροφές πρέπει να λειτουργήσουν ως ταμιευτές εξισορροπήσεως των θερμοκρασιακών διακυμάνσεων, τότε πρέπει να τοποθετείται επί της εξωτερικής πλευράς αυτών μια μονωτική στρώσις με μεγάλην κατά το δυνατόν αντίσταση θερμοδιαφυγής (εξωτερική μόνωσις).
Η διάταξις αυτή έχει ως αποτέλεσμα μεγαλύτερη διάρκειαν του χρόνου θερμάνσεως και αντιστοίχως μεγαλύτερη διάρκειαν της περιόδου ψύξεως των χώρων. Όταν είναι επιθυμητοί βραχείς χρόνοι θερμάνσεως δια χώρους, οι οποίοι χρησιμοποιούνται μόνον παροδικά και δεν ενοχλεί η ταχεία ψύξις αυτών (π.χ. εις εκκλησίας, αίθουσες διαλέξεων, συναυλιών και άλλων), πρέπει να εφαρμοσθεί ή αντίστροφος μέθοδος μονώσεως δια να εμποδισθεί η εισροή θερμότητας εις τα στοιχεία κατασκευής, ήτοι τοποθέτησις της μονώσεως επί της εσωτερικής πλευράς των.
4. Τιμές των συντελεστών θερμικής αγωγιμότητας και αντιστάσεως θερμοδιαφυγής
Εις τον Πίνακα 1 δίδονται τιμές συντελεστών θερμικής αγωγιμότητας δια διάφορα υλικά. Κατά τον έλεγχο δι' υπολογισμού της θερμομονώσεως των στοιχείων κατασκευής θα χρησιμοποιούνται οι τιμές των συντελεστών θερμικής αγωγιμότητας του Πίνακα 1, εφ' όσον τα χρησιμοποιηθέντα υλικά κατασκευής δύνανται να καταταγούν εις τα περιλαμβανόμενα εις αυτόν υλικά. Δια υλικά τα οποία δεν συμπεριλαμβάνονται εις τον Πίνακα 1 οι τιμές των συντελεστών θερμικής αγωγιμότητας δύνανται να καθορίζονται, κατόπιν μετρήσεων, υπό εργαστηρίου αρμοδίου κρατικού φορέως, ή άλλου εργαστηρίου αναγνωριζομένου υπό του Κράτους.
Ιδιαιτέρως δια τα υλικά της κατηγορίας 5 του Πίνακα 1 (θερμομονωτικά υλικά) ο συντελεστής θερμικής αγωγιμότητας θα επιβεβαιώνεται υπό πιστοποιητικού εργαστηρίου αρμοδίου κρατικού φορέως, ή άλλου Εργαστηρίου αναγνωριζομένου υπό του Κράτους.
Εργαστηριακές τιμές μετρήσεων οι οποίες είναι μικρότερες των τιμών των συντελεστών θερμικής αγωγιμότητας του Πίνακα 1 δύνανται να λαμβάνονται ως τιμές υπολογισμού του k των δομικών στοιχείων, αφού ληφθεί υπ' όψιν ο παράγων γηράνσεως του μονωτικού υλικού ως και οι συνθήκες της επί τόπου τοποθετήσεώς του. Επί πλέον το δια το συγκεκριμένο έργον εφαρμοζόμενο υλικόν θα έχει πιστοποιητικόν ποιότητος που θα αφορά την συγκεκριμένη ποσότητα του υλικού. Δια την αντίσταση θερμοδιαφυγής στρώσεων αέρος ισχύει ο Πίνακας 2.
Πίνακας 1: Συντελεστές θερμικής αγωγιμότητας υλικών
Υλικά |
Φαινόμενη πυκνότητα |
Συντελεστής θερμικής αγωγιμότητας λ |
||
kg/m3 |
kcal / m h °C |
W / m k |
||
1. |
Δομικά υλικά |
|
|
|
1.1. |
Λίθοι |
|
|
|
1.1.1. |
Συμπαγείς λίθοι (ασβεστόλιθος, μάρμαρο, γρανίτης, βασάλτης κ.λ.π.) |
|
3,00 |
3,49 |
1.1.2. |
Πορώδεις λίθοι |
|
|
|
1.1.2.1. |
Ψαμμίτης |
|
2,00 |
2,33 |
1.1.2.2. |
Πλάκες τύπου Μάλτας |
|
0,90 |
1,05 |
1.1.3. |
Άμμος φυσικής προελεύσεως με φυσική υγρασία |
|
1,20 |
1,40 |
1.2. |
Άργιλος |
|
|
|
1.2.1. |
Πλίνθοι συμπαγείς ωμοί |
|
0,80 |
0,93 |
1.2.2. |
Πλίνθοι μετ' αχύρου ωμοί |
|
0,60 |
0,70 |
1.3. |
Ξηρά υλικά πληρώσεως τοποθετούμενα χύδην εις διάκενα οροφών, τοίχων κ.λ.π. |
|
|
|
1.3.1. |
Άμμος διαμέτρου κόκκου ≤ 5 mm |
|
0,50 |
0,58 |
1.3.2. |
Ψηφίδες διαμέτρου κόκκου 5 - 10 mm συλλεκτές και θραυστές |
|
0,70 |
0,81 |
1.3.3. |
Χονδρόκοκκη κίσσηρη |
|
0,16 |
0,19 |
1.3.4. |
Θραύσματα οπτόπλινθων και κεράμων |
|
0,35 |
0,41 |
1.3.5. |
Περλίτης διογκωμένος |
|
0,055 |
0,064 |
1.4. |
Επιχρίσματα (εσωτερικά και εξωτερικά), συνδετικά κονία αρμών εξ |
|
|
|
1.4.1. |
Ασβεστοκονιάματος και ασβεστοτσιμεντοκονιάματος |
|
0,75 |
0,87 |
1.4.2. |
Τσιμεντοκονιάματος |
|
1,20 |
1,39 |
1.5. |
Σκυροδέματα και ελαφρά σκυροδέματα (εις κατασκευαστικά στοιχεία άνευ αρμών και εις μεγάλου μεγέθους πλάκας) |
|
|
|
1.5.1. |
Σκυρόδεμα δια συλλεκτών ή θραυστών αδρανών κλειστής δομής |
|
|
|
|
Κατηγορία σκυροδέματος ≤ Β120 |
|
1,30 |
1,51 |
|
Κατηγορία σκυροδέματος ≥ Β160 |
|
1,75 |
2,03 |
1.5.2. |
Γαρμπιλοσκυρόδεμα |
1500 |
0,55 |
0,64 |
|
|
1700 |
0,70 |
0,81 |
|
|
1900 |
0,95 |
1,10 |
1.5.3. |
Κισσηρόδεμα |
800 |
0,25 |
0,29 |
|
|
1000 |
0,30 |
0,35 |
|
|
1200 |
0,40 |
0,46 |
1.5.4. |
Κυψελωτό σκυρόδεμα σκληρυνθέν δι' ατμού |
400 |
0,12 |
0,14 |
|
|
500 |
0,16 |
0,19 |
|
|
600 |
0,20 |
0,23 |
|
|
800 |
0,25 |
0,29 |
|
|
1000 |
0,30 |
0,35 |
1.5.5. |
Περλιτόδεμα τσιμέντο: περλίτης (κατ' όγκον) |
|
|
|
|
1:4 |
|
0,170 |
0,198 |
|
1:5 |
|
0,140 |
0,163 |
|
1:6 |
|
0,125 |
0,145 |
|
1:7 |
|
0,115 |
0,134 |
|
1:8 |
|
0,110 |
0,128 |
|
1:20 |
|
0,070 |
0,081 |
1.5.6. |
Πλάκες εκ σκυροδέματος, γύψου και αμιαντοτσιμέντου |
|
|
|
1.5.6.1. |
Πλάκες εκ κισσηροδέματος |
800 |
0,25 |
0,29 |
1.5.6.2. |
Πλάκες εξ ελαφρού σκυροδέματος με ανάμικτα αδρανή |
1400 |
0,50 |
0,58 |
1.5.6.3. |
Γυψοσανίδες |
1200 |
0,50 |
0,58 |
1.5.6.4. |
Πλάκες εξ αμιαντοτσιμέντου |
1800 |
0,30 |
0,35 |
1.5.7. |
Τοιχοποιία εκ τσιμεντόπλινθων συμπεριλαμβανομένου και του κονιάματος των αρμών 1 |
|
|
|
1.5.7.1. |
Τσιμεντόλιθοι πλήρεις με ασβεστολιθικά αδρανή |
1600 |
0,68 |
0,79 |
|
|
1800 |
0,85 |
0,99 |
|
|
2000 |
0,95 |
1,10 |
1.5.7.2. |
Τσιμεντόλιθοι διάτρητοι με ασβεστολιθικά αδρανή |
1200 2 |
0,48 |
0,56 |
|
|
1400 2 |
0,60 |
0,70 |
|
|
1600 2 |
0,68 |
0,79 |
1.5.7.3. |
Τσιμεντόλιθοι με διάκενα, με ασβεστολιθικά αδρανή |
1000 2 |
0,43 |
0,50 |
|
|
1200 2 |
0,48 |
0,56 |
1.5.7.4. |
Κισσηρόλιθοι πλήρεις |
800 |
0,35 |
0,41 |
|
|
1000 |
0,40 |
0,46 |
|
|
1200 |
0,45 |
0,52 |
|
|
1400 |
0,55 |
0,64 |
|
|
1600 |
0,68 |
0,79 |
1.5.7.5. |
Κισσηρόλιθοι με διάκενα, 2 διακένων |
1000 3 |
0,38 |
0,44 |
|
|
1200 3 |
0,42 |
0,49 |
|
|
1400 3 |
0,48 |
0,56 |
1.5.7.6. |
Κισσηρόλιθοι με διάκενα, 3 διακένων |
1400 3 |
0,42 |
0,49 |
|
|
1600 3 |
0,48 |
0,56 |
1.5.7.7. |
Πλίνθοι εκ κυψελωτού σκυροδέματος σκληρυμένοι δι' ατμού |
600 |
0,30 |
0,35 |
|
|
800 |
0,35 |
0,41 |
|
|
1000 |
0,40 |
0,46 |
1.5.7.8. |
Πλίνθοι εκ κυψελωτού σκυροδέματος σκληρυμένοι εις τον αέρα |
800 |
0,38 |
0,44 |
|
|
1000 |
0,48 |
0,56 |
|
|
1200 |
0,60 |
0,70 |
1.5.8. |
Τοιχοποιία εξ οπτόπλινθων συμπεριλαμβανομένου και του κονιάματος των αρμών |
|
|
|
1.5.8.1. |
Οπτόπλινθοι πλήρεις |
1000 |
0,40 |
0,46 |
|
|
1200 |
0,45 |
0,52 |
|
|
1400 |
0,52 |
0,60 |
|
|
1800 |
0,68 |
0,79 |
1.5.8.2. |
Οπτόπλινθοι διάτρητοι |
1000 4 |
0,40 |
0,46 |
|
|
1200 4 |
0,45 |
0,52 |
|
|
1400 4 |
0,52 |
0,60 |
1.5.8.3. |
Πλακίδια επιστρώσεως |
2000 |
0,90 |
1,05 |
|
|
|
|
|
2. |
Ξύλα |
|
|
|
2.1. |
Δρυς |
|
0,18 |
0,21 |
2.2. |
Οξιά |
|
0,15 |
0,17 |
2.3. |
Κωνοφόρα (πεύκο, έλατο κ.λ.π.) |
|
0,12 |
0,14 |
2.4. |
Κόντρα πλακέ, πλακάζ κ.λ.π. |
|
0,12 |
0,14 |
2.5. |
Μοριοσανίδες |
900 |
0,15 |
0,17 |
3. |
Μέταλλα - Γυαλί |
|
|
|
3.1. |
Γυαλί |
|
0,70 |
0,81 |
3.2. |
Χυτοσίδηρος και χάλυβας |
|
50 |
53,15 |
3.3. |
Χαλκός |
|
330 |
283,79 |
3.4. |
Ορείχαλκος |
|
55 |
53,96 |
3.5. |
Αλουμίνιο |
|
175 |
203,52 |
4. |
Συνθετικά και Ασφαλτικά υλικά επιστρώσεως |
|
|
|
4.1. |
Linoleum |
1200 |
0,16 |
0,19 |
4.2. |
Ασφαλτικό σκυρόδεμα |
2100 |
0,60 |
0,70 |
4.3. |
Άσφαλτος |
1050 |
0,15 |
0,17 |
4.4. |
Ασφαλτόχαρτο |
1100 |
0,16 |
0,19 |
5. |
Θερμομονωτικά υλικά |
|
|
|
5.1. |
Πλάκες εξ υαλοβάμβακα βακελιτούχες και εκ λιθοβάμβακα (ορυκτοβάμβακας) |
|
0,035 |
0,041 |
5.2. |
Υαλοβάμβακας μη μορφοποιημένος |
50 |
0,035 |
0,041 |
5.3. |
Πλάκες ελαφρών κατασκευών εκ ξυλόμαλλου μετά ανόργανου συνδετικής κονίας πάχους |
|
|
|
|
15 mm |
570 |
0,12 |
0,14 |
|
25 έως 35 mm |
460 - 415 |
0,080 |
0,093 |
|
50 mm και μεγαλυτέρου |
390 και μικρότερο |
0,070 |
0,081 |
5.4. |
Πλάκες εκ διογκωμένου φελλού |
120 |
0,035 |
0,041 |
|
|
160 |
0,038 |
0,044 |
|
|
200 |
0,040 |
0,046 |
5.5. |
Πλακίδια εκ φελλού |
450 |
0,055 |
0,064 |
5.6. |
Διογκωμένα συνθετικά υλικά 5, 7 |
|
0,035 |
0,041 |
5.7. |
Σκληροί αφροί εκ συνθετικών υλικών 6, 7 |
|
0,035 |
0,041 |
1 Οι αναγραφόμενες φαινόμενες πυκνότητες, εφ' όσον δεν ορίζεται άλλως, αφορούν εις τα στοιχεία (λίθους, πλίνθους) και όχι εις τον τοίχο
2 Η φαινόμενη πυκνότης αναφέρεται εις ολόκληρον το στοιχείον (λίθου) συμπεριλαμβανομένων και των κενών
3 Η φαινόμενη πυκνότης αναφέρεται επί του κισσηροδέματος αφαιρουμένων των κενών
4 Η φαινόμενη πυκνότης αναφέρεται εις ολόκληρον το στοιχείον (πλίνθο) συμπεριλαμβανομένων και των κενών
5 Απαγορεύεται η χρησιμοποίησις διογκωμένων συνθετικών υλικών βάρους μικρότερου των 20 kg/m3
6 Απαγορεύεται η χρησιμοποίησις σκληρών αφρών εκ συνθετικών υλικών βάρους μικρότερου των 10 kg/m3
7 Απαγορεύεται η χρησιμοποίησις εις εσωτερικούς χώρους και εις ακάλυπτα τμήματα της οικοδομής μη συνεχόμενα μετά των υποχρεωτικώς ακαλύπτων χώρων (φωταγωγοί, αεραγωγοί, κ.λ.π.), συνθετικών θερμομονωτικών υλικών τα οποία, κατά την καύση των, παράγουν τοξικά αέρια. Εις ο,τι αφορά την αναφλεξιμότητα των υλικών αυτών οφείλουν να ακολουθούν τους κανονισμούς πυρασφάλειας.
Πίνακας 2: Αντιστάσεις θερμοδιαφυγής στρωμάτων αέρος (παράγραφος 3.7)
Σχετική θέση του στρώματος του αέρος και κατεύθυνσις της ροής της θερμότητας |
Πάχος d στρώματος αέρα (mm) |
Αντίστασις θερμοδιαφυγής 1/Λ = d/λ |
|
m2 h °C / kcal |
m2 x k/W |
||
Κατακόρυφο στρώμα αέρος |
10 |
0,16 |
0,14 |
20 |
0,19 |
0,16 |
|
50 |
0,21 |
0,18 |
|
100 |
0,20 |
0,17 |
|
150 |
0,19 |
0,16 |
|
Οριζόντιο στρώμα αέρος, ροή θερμότητας εκ των κάτω προς τα άνω |
10 |
0,16 |
0,14 |
20 |
0,17 |
0,15 |
|
≥50 |
0,19 |
0,16 |
|
Οριζόντιο στρώμα αέρος, ροή θερμότητας εκ των άνω προς |
10 |
0,17 |
0,15 |
20 |
0,21 |
0,18 |
|
≥50 |
0,24 |
0,21 |
|
Παρατήρηση: Αντίστασις θερμοδιαφυγής μιας στρώσεως αέρος, μόνον τότε δύναται να ληφθεί υπ' όψιν εις τον υπολογισμό, όταν ο αέρας δύναται να θεωρηθεί ως επαρκώς ηρεμών.
4.1. Στερεά υλικά
Οι συντελεστές θερμικής αγωγιμότητας του Πίνακα 1 έχουν προκύψει από την εμπειρία και λαμβάνουν υπ' όψιν την επίδραση της πάντοτε υπαρχούσης υγρασίας (συνεχής υγρασία.)
Δια τούτο οι τιμές αυτών είναι μεγαλύτερες εκείνων οι οποίες προέκυψαν δι' εργαστηριακών μετρήσεων εις ξηρά κατάστασιν.
Οι τιμές των συντελεστών θερμικής αγωγιμότητας εδόθησαν δια διαφόρους φαινόμενες πυκνότητας του υλικού κατασκευής Όλες οι φαινόμενες πυκνότητες ισχύουν δια τελείως ξηρά κατάστασιν.
4.2. Στρώσεις αέρος
Στρώσεις αέρος αμέσως κάτωθεν της επικαλύψεως κεκλιμένης στέγης (π.χ. κεράμων ή άλλων υλικών) δεν λαμβάνονται υπ' όψιν κατά την εύρεση της αντιστάσεως θερμοδιαφυγής 1/Λ της στέγης, διότι συνήθως αυτές ευρίσκονται εν επαφή με τον υπό την στέγη μη οικοδομημένο χώρο ή την κάτωθεν αυτής ψευδοροφή. Οι στρώσεις αυτές δεν δύνανται να ληφθούν ως ηρεμούσες δεδομένου ότι η επικάλυψις της στέγης και το προσάρτημα αυτής εις την περιοχήν του γείσου είναι συχνά ισχυρώς διαπερατά από τον αέρα.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το παρόν άρθρο καταργήθηκε με το άρθρο 18 της υπ' αριθμού οίκοθεν Δ6Β/5825/2010 υπουργικής απόφασης (ΦΕΚ 407/Δ/2010). |